Vaccinaties Shane. Wat een verschrikking.

Vandaag is Shane drie maanden oud. Dus naar het CB voor de metingen en vaccinaties. Hij is inmiddels 59 cm en 6350 gram. Hij groeit zo lekker, maar goed: de vaccinaties.

De eerste keer ging het zo voorbeeldig. Hij had nergens last van en heeft die dag alleen zo'n beetje 24 uur geslapen, dus niets om over te klagen. Vol goede moed ging ik dan ook deze nieuwe vaccinaties tegemoet. En ook dit keer leek er niets aan de hand. Hij moest 2 seconden huilen bij het tweede prikje, maar toen ik hem een kus op zijn bolletje gaf was hij alweer uitgebreid aan het lachen en aan het sjansen met de arts.

Ik moest nog wat verhuisdozen halen en zag hem al slaperiger en slaperiger worden dus dat zag er goed uit. Tot 1 uur vanmiddag.

Ik pak hem uit zijn bedje (hij was wakker en het was tijd voor de fles) en hij begint me toch te gillen! Echt hartverscheurend. Ik deed hem duidelijk pijn zonder dat ik wist waar. Toen ik zijn luier aan het verschonen was zag ik waarom. Zijn bovenbeentjes waren vuurrood en er zaten enorme harde schijven in. Bij iedere aanraking ging hij hysterischer huilen, maar omdat hij ondertussen ook een spuitluier had gekregen en de poep tot in zijn nek zat moest ik toch echt alles uittrekken en zijn billetjes goed verschonen. Dat hield ook in dat ik zijn beentjes op moet tillen en dat deed hem zo'n pijn. Mijn arme ventje.

Hij heeft de hele middag bij me gelegen, omdat hij zo hangerig en huilerig was. En zodra ik me ook maar een beetje bewoog begon het hysterische gegil weer. Wat een middag. Hij ligt nu eindelijk te slapen. Zelfs zijn dekentje deed pijn op zijn beentjes. Hij is tot nu toe nog twee keer wakker geworden. Ik hoop zo voor hem dat hij nu lekker blijft slapen. Dan voelt hij de pijn tenminste niet.